Μοιραστείτε το άρθρο...

Ένας αρκετά βαρύς χειμώνας είχε σκεπάσει, στις αρχές του 1969 την Αγγλία, με τον ήλιο να κάνει σπάνιες επισκέψεις στο νησί. Κάπως έτσι ένα μουδιασμένο απόγευμα του Απρίλη, όταν ο ήλιος, η ζωογόνος πηγή, άρχισε να κυριαρχεί στα σύννεφα, ο George Harisson, ένα από τα «θρυλικά» σκαθάρια, γρατσουνώντας νωχελικά την κιθάρα στον κήπο του Eric Clapton, εμπνεύστηκε την μεγάλη επιτυχία «Here’s come the sun». Τόσο είχαν νοσταλγήσει τον ήλιο, αυτόν που εμείς θεωρούμε αυτονόητο.

Θυμήθηκα αυτή την ιστορία, με αφορμή μια πρόσφατη πεζοπορία, όπου στην μέση του πουθενά, βρήκα τέσσερις Ινδούς να εργάζονται σε μια επαρχιακή «φάμπρικα». Μη φαντάζεστε τίποτα άγριες μορφές, αντικοινωνικές και επιθετικές. Απεναντίας, αρκετά φιλικοί, γνωρίζοντας καλά ελληνικά και φιλόξενοι με ένα πλατύ χαμόγελο με υποδέχθηκαν και με έβαλαν στο… σπιτικό τους. Δεν τους επισκέπτονται συχνά άνθρωποι, παρά μόνο καμία ξέμπαρκη κατσίκα από το βουνό ή τα αγουροξυπνημένα ερπετά της άνοιξης.

Καθίσαμε, λοιπόν, στην αυλή τους να γνωριστούμε με τον ζεστό ήλιο να αντικατοπτρίζει ενοχλητικά, e800844370b311168941bc2920475ef8_bbbbbbbbμέσω θαλάσσης, στα ταλαιπωρημένα μάτια μας. Μου ‘φτιαξαν ένα παραδοσιακό ινδικό φαγητό και τσιμπώντας, μου «ανοίχτηκαν» για την δουλειά, τον πενιχρό μισθό τους, την οικογένεια στην Ινδία που έχουν να δουν κάμποσες ώρες. Γιατί τα χρόνια περνούν, οι ώρες με τίποτα…

Αυτή ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία, συζητώντας αρκετή ώρα με τέσσερις ανθρώπους που ζουν 11 χρόνια στην Ελλάδα, στο «πουθενά», με όνειρα, με αναμνήσεις, πολεμώντας νυχθημερόν για όσα, κάποιοι, αγνοούμε λόγω της καθημερινότητας…

Εν τέλει, κατέληξα ότι το δουλεμπόριο καλά κρατεί στις μέρες μας, ήσυχα, χωρίς χρώμα και πατρίδα, με διαβολικές συμφωνίες και υποτακτική ανοχή. Και όχι μόνο σε απόκρυφα μέρη σαν αυτό, αλλά ακόμη και δίπλα μας, λίγα μέτρα πιο πέρα. Ανάμεσά μας…

Γι’ αυτό, το βράδυ πριν κλείσετε τα μάτια σας και ξαπλώσετε στη σπιτική θαλπωρή, σταθείτε. Σκεφτείτε αυτούς τους δύσμοιρους ανθρώπους, σα να τους ξέρετε, και κάντε μια ευχή, εκεί σε μια κρύα παράγκα, έρμαιο των ορμών της φύσης και με οχθρό το πιο ύπουλο ζώο, τον άνθρωπο, να ξεπροβάλλει ο ήλιος. Να φύγει η σκοτεινιά και άπλετο φως να σκορπιστεί στα κατώφλια όλου του κόσμου…

dsc_0216

dsc_0221

dsc_0231

dsc_0233

dsc_0234

dsc_0240

Γιατί στις εποχές μας το αυτονόητο, πλέον, θεωρείται πολυτέλεια…

Υ.Γ. Δεν παρέθεσε περισσότερα στοιχεία για καλό δικό τους…




Μοιραστείτε το άρθρο...