Μοιραστείτε το άρθρο...

Πρόκειται για μια ξεχωριστή συνέντευξη και μια αθλήτρια που με αδαμάντινη ψυχή έχει σημειώσει τεράστιες διακρίσεις στον στίβο.

Συνέντευξη στον Θανάση Μπίκα

Η Κατερίνα Ελ Λατίφ γνωρίζει αρκετά καλά τι σημαίνει (πρωτ)αθλητισμός αφού τα τελευταία 8 χρόνια ασχολείται με το άλμα εις μήκος έχοντας πραγματοποιήσει παγκόσμιο ρεκόρ, αλλά και το τελευταίο διάστημα με την σφαιροβολία και το ποδήλατο που έχει μπει δυναμικά και θέλει εξίσου να φτάσει στην κορυφή πάντα με το εθνόσημο στην καρδιά.

Μέσα σε λίγα χρόνια, η Κατερίνα Ελ Λατίφ, έχει καταφέρει να πραγματοποιήσει σπουδαίες επιδόσεις στην κατηγορία της, ενώ είχε συμπεριληφθεί στις κορυφαίες αθλήτριες με αναπηρία στα βραβεία του ΠΣΑΤ το 2011.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η πολυτάλαντη αθλήτρια τους τελευταίους μήνες δίνει καθημερινά μια μάχη και φροντίζει πάντα να ανεβαίνει με περηφάνια στο πρώτο βάθρο. Κάθε πρωί αναχωρεί από την Βάρκιζα με προορισμό το ΟΑΚΑ για να προπονηθεί και να προετοιμαστεί για την επόμενη πρόκληση, με πάθος και μεράκι υπερνικά τα εμπόδια της καθημερινότητας και τις θυσίες του αθλητισμού.

Η θέληση, το πείσμα και η προσήλωση στον στόχο είναι το τρίπτυχο της Κατερίνας Ελ Λατίφ που έχει φροντίσει σε μικρό χρονικό διάστημα να πρωταγωνιστεί και στα τρία απαιτητικά αθλήματα, να δίνει μια αέναη μάχη και κυρίως να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τους ανθρώπους με αναπηρία. Το μέλλον της ανήκει…

Γεια σου, Κατερίνα και συγχαρητήρια για τις επιτυχίες σου. Πως ξεκίνησες με τον αθλητισμό;

«Πάντα μου άρεσε ο αθλητισμός. Δεν μπορούσα να ασχοληθώ όμως από μικρή διότι είχα πρόβλημα με τα πόδια μου και δεν με άφηναν οι γιατροί. Έχω σπαστική διπληγία και συγκαταλέγομαι στους Παραολυμπιακούς αθλητές. Εν ολίγοις, ξεκίνησα με γυμναστήριο και στη συνέχεια το 2009 πήρα την απόφαση να αρχίσω στίβο στην Καλαμάτα όπου και σπούδαζα. Από τότε αγωνίζομαι στο άλμα εις μήκος, στη σφαιροβολία και την ποδηλασία με μια δίχρονη διακοπή όπου σταμάτησα το 2011 και επέστρεψα το 2013. Έκτοτε συνεχίζω κανονικά».

Ποιο άθλημα πιστεύεις ότι είναι πιο δύσκολο και σε πιο δίνεις μεγαλύτερη βαρύτητα;

«Το κάθε άθλημα από μόνο του έχει την δική του δυσκολία, γιατί το καθένα είναι μοναδικό με τις δικές του απαιτήσεις, την δική του τεχνική. Και ο στίβος και η ποδηλασία είναι δύο αθλήματα δύσκολα ως προς το χτίσιμο της αντοχής, της βελτίωσης και της τεχνικής. Αλλά όχι ακατόρθωτα. Χρειάζονται πολλή δουλειά και συνέπεια σε αυτό που κάνεις για να έχεις το αποτέλεσμα που επιθυμείς. Και πάνω απ’ όλα πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνεις!».

Έχεις κάνει παγκόσμιο ρεκόρ, ευρωπαϊκό και πανελλήνιο ρεκόρ. Πιστεύεις ότι μπορείς να σημειώσεις ακόμη καλύτερες επιδόσεις;

«Πάντα όταν καταφέρνεις κάτι, ο στόχος σου αυτομάτως είναι να μπορέσεις κάτι ακόμα καλύτερο με αποτέλεσμα να παλεύεις με όλες σου τις δυνάμεις γι’ αυτό. Ναι, πιστεύω ότι μπορώ να τα καταφέρω ακόμα καλύτερα».

Το 2011 κατετάγεις στους κορυφαίους αθλητές στα βραβεία ΠΣΑΤ. Πόσο εύκολο είναι να το πετύχει αυτό ένας αθλητής μέσα σε δυο χρόνια και ποια τα εφόδιά του για την κορυφή;

«Δεν είναι καθόλου εύκολο. Απαιτούνται καθημερινές προπονήσεις και σκληρή δουλειά. Μάλιστα, πολλές φορές πρέπει να ξεπερνάς τον εαυτό σου, αλλά όταν αγαπάς κάτι, όλα αυτά γίνονται από μόνα τους».

Πόσο δύσκολο είναι για σένα να βρίσκεσαι σε τόσο υψηλό επίπεδο;

«Όταν έχεις καταφέρει να βρίσκεσαι σε ένα υψηλό επίπεδο, ο επόμενος στόχος είναι να ανέβεις σε ένα ακόμα υψηλότερο! Είναι αρκετά δύσκολο να ξεπερνάς τον εαυτό σου, όταν όμως το καταφέρεις τότε γεμίζει τρομερή χαρά και ικανοποίηση».

Έχεις σκληρές προπονήσεις και διατροφικές στερήσεις στο πρόγραμμά σου;

«Ναι, κάνω καθημερινές προπονήσεις στο ΟΑΚΑ, 5-6 φορές την εβδομάδα σε συνδυασμό με γυμναστήριο. Τώρα, όσον αφορά την διατροφή μου, περιέχει ότι χρειάζεται για να είμαι δυνατή και υγιής. Γενικά, όχι δεν νιώθω κάποια στέρηση».

Είναι το όνειρό σου να αγωνιστείς σε Παραολυμπιακούς Αγώνες;

«Εννοείται!!! Αυτός είναι ο μεγαλύτερος στόχος όλων μας νομίζω».

Νιώθεις ότι υπάρχει πρόσφορο έδαφος για έναν αθλητή με αναπηρία στην Ελλάδα; Πόσο ευαισθητοποιημένη είναι η κοινωνία;

«Υπάρχει πρόσφορο έδαφος στον Παραολυμπιακό αθλητισμό, καθώς είναι ένας χώρος που δίνει πολλές ευκαιρίες στους αθλητές με αναπηρία να αγωνιστούν και να αποδείξουν το ταλέντο τους. Είναι πολύ σημαντικό να αγωνιζόμαστε έτσι ώστε να αποδεικνύουμε στους εαυτούς μας ότι αξίζουμε και να ευαισθητοποιούμε το κοινωνικό σύνολο για να αντιμετωπίζει τα άτομα με αναπηρία ισάξια και όχι με οίκτο, αναγνωρίζοντας παράλληλα και τα δικαιώματα όλων μας για μια καθημερινότητα με ευκαιρίες και ποιότητα ζωής».

Ποια είναι τα πλάνα σου για το μέλλον και που θα σε δούμε σύντομα;

«Ώς προς την ποδηλασία, ο στόχος μου είναι να κατακτήσω το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ποδηλασίας δρόμου τόσο στην αντοχή όσο και στην ατομική χρονομέτρηση. Μέσα από μια σοβαρή εμφάνιση να καταφέρω να συμπεριληφθώ στην Εθνική Ομάδα που θα συμμετέχει στα προσεχή παγκόσμια κύπελλα και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Νότιας Αφρικής. Και ως προς τον στίβο, να καταφέρω να πιάσω τα κριτήρια και τα όρια για να συμμετάσχω στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα που είναι τον Ιούνιο στον Λονδίνο».

Ποιοι βρίσκονται πίσω από την προσπάθειά σου και ποιούς θα ήθελες να ευχαριστήσεις;

«Πίσω από τις προσπάθειές μου βρίσκονται πολλοί άνθρωποι που από την αρχή πίστεψαν σε μένα. Τους ευχαριστώ όλους που με στήριξαν και εξακολουθουν να το κάνουν. Θα ήθελα ιδιαίτερα να ευχαριστήσω τους προπονητές μου Νεκτάριο Γιαλουράκη (στίβου) και Άρη Μαυρόπουλο (ποδηλασίας), που είναι δίπλα μου ανελλιπώς και παλεύουν μαζί μου καθημερινά, να μετατρέψουμε τις έμπειρες γνώσεις τους σε πράξη.

Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω και τον Τάσο Μισαηλίδη που από την πρώτη στιγμή πίστεψε σε μένα και πάντα είναι δίπλα μου βοηθώντας με σε ότι χρειαστώ με τις γνώσεις του, αλλά και μέσω του MuscleClub με τα απαραίτητα συμπληρώματα διατροφής και βιταμίνες».

Τέλος, μια συμβουλή για τους νέους αθλητές και τις νέες αθλήτριες…

«Η συμβουλή μου: “Μην τα παρατάτε ποτέ! Όσο δύσκολος και μακρύς να είναι ο δρόμος. Με πίστη, αγάπη σε ότι κάνουμε και συνεχή προσπάθεια, πάντα η πιθανότητα να αγγίξεις το όνειρό σου είναι πιο κοντά!».




Μοιραστείτε το άρθρο...